Als derdejaarsstudent van de Hotel Management School Maastricht en werkstudent van het Teaching Hotel, het opleidingshotel van de hotelschool, hoor ik vaak van studenten om mij heen hoe zij het werken in de horeca ervaren. 

Zelf sta ik regelmatig achter de front office waar ik eerstejaarsstudenten begeleid met de werkzaamheden van die dag. "Een ontspannen baantje": denken veel eerstejaars zodra ze de dienst achter de front office beginnen. In principe zou dat ook bijna zo zijn, als je geen aandacht zou besteden aan gastvrijheid en service. Daarnaast is ons hotel gelegen in een oud kasteel. Dus? Leuk toch? Ja zeker, maar ook voor de eerstejaars een hoop trappen lopen en koffers dragen. Die gymlessen zoals vroeger op onze school, heb je dus tegenwoordig niet meer nodig om fit te blijven.

Een avond in de bediening staan is pas echte topsport. Zodra ik het restaurant binnen stap, zie ik al dat de wedstrijd in volle gang is. De eerstejaars kunnen goals maken door te zorgen voor tevreden gasten gedurende de avond en de spoelkeuken dient als een dug-out waar de eerstejaars in de time-out af en toe vlug wat water drinken om daarna weer verder te gaan met de wedstrijd. Net als bij teamsporten is het belangrijk om met je hele team goed te communiceren: bediening, keuken en bar.  

Na het diner is de wedstrijd gestreden en voorbij. Colberts en blazers hangen over rugleuningen. Rode gezichten bij de eerstejaars. De dames hebben de ballerina's al uitgedaan, want ze hebben deze avond geleerd dat je voor topsport goede schoenen nodig hebt. Alsof het glaswerk niet van glas is, maar van lood, poleren de heren de glazen aan de bartafel en ruimen die weer netjes op. De studenten drukken de lichten uit en gaan weer naar hun campuskamer. Morgen uitslapen en bijkomen?

Waarschijnlijk willen de eerstejaars dat graag, maar morgenochtend zijn er toch weer hotelgasten die vroeg willen ontbijten. Spierpijn of niet, morgen wordt de wedstrijd weer opnieuw gespeeld om elke dag je doel te blijven halen en te scoren. Horeca is hard werken. Dat beseffen de eerstejaarsstudenten zich wel na de praktijkweken in het Teaching Hotel.

Deze column is geschreven door Cas Meijerink en verscheen op dinsdag 15 december in het gastvrijheidsmagazine Jeannine. Klik hier om het volledige magazine te bestellen.

"Fijn... Weer een hele trein doorlopen en aan iedereen vragen om een vervoersbewijs.": ik kan mij voorstellen dat dit soms een gedachte van een NS-conducteur is. Bij beroepen waarbij je vaak de zelfde handeling moet uitvoeren, kan er tenslotte soms sleur en verveeldheid opspelen. We hebben allemaal wel eens iets te mopperen op de NS, maar vandaag een positief bericht!

Regelmatig reis ik tussen Maastricht en Deventer en in deze drie uur durende treinreis heb ik al vele treinconducteurs ontmoet, die er op dat moment voor zorgde dat ik mijn reis met een lach vervolgde na de vervoersbewijscontrole.



Iedereen kan de woorden uitspreken waarmee je vraagt om een vervoersbewijs. De vraag zit hem nou juist in: welke dingen moet je extra zeggen om de reiziger vrolijker te maken? Een goed voorbeeld is een conducteur die ik laatst tegen kwam. Bij een jonge dame met een boek in de trein vroeg hij of ze ook al deel 1 had gelezen en ze wisselden kort meningen uit over het boek. Daarna kwam hij bij een meneer aan die net zijn pasta van Julia's op had. Hij vroeg vriendelijk aan hem of het had gesmaakt. Oprechte interesse toonde deze conducteur en ik zag op alle reizigers een glimlach zelfs nog toen de conducteur al een paar meter verder was.

Een ander leuk voorbeeld is toen er om mijn OV-kaart werd gevraagd en de conducteur hem grondig bekeek. Ironisch gaf hij mij als tip dat ik toch geen groen shirt meer moest aan doen, aangezien die kleur mij niet goed stond. Ik vond het erg grappig en vroeg mij af of de conducteur niet een carrière als kledingstylist was misgelopen.

Het zijn die paar extra woorden en dat kleine beetje aandacht wat extra wordt geschonken aan de reiziger, maar wat wel een geweldig effect heeft! Het lijkt mij prachtig om altijd te reizen met deze gastvrije conducteurs!

Heb jij ook een speciale ervaring met een conducteur? Je kunt het laten weten in een reactie onder dit bericht.

Ik woon nu zo een 5 maanden als digital nomad op Bali in het inmiddels toeristische plaatsje Ubud waar je oude hippies, hippe hipster en veel yoga lovers vindt.

Hier kook ik eigenlijk niet vaak. Ik eet elke dag minstens 1x buiten de deur. Soms ga ik naar een vegan of raw-food restaurant en je vindt mij ook weleens voor een uitstekende malse burger bij een “Westers” restaurant, maar meestal stop ik gewoon bij een warung (een klein Indonesisch eethuisje).

Of je nu in een spotgoedkope warung eet, waar je maag al voor 2 euro gevuld is of bij een luxe raw-food restaurant waar je op zachte kussentjes zit en er rustgevende muziek wordt gedraaid, de gastvrijheid is gek genoeg hetzelfde. Je wordt altijd ontvangen met een warme lach. Achttienjarige Balinese jongens en meisjes begroeten je met de handpalmen tegen elkaar zoals je dat bij een yogales weleens doet.

Ik krijg er altijd meteen een lekker gevoel van. Ha denk ik dan, zij gaan mij goed verzorgen. Ik moet toegeven - vooral als je met een grote groep mensen bent - dat het soms iets te lang duurt voordat het eten op je bord ligt. Het concept voorgerecht, hoofdgerecht en nagerecht daar doen ze hier in Indonesische warungs vaak niet aan. Het kan daarom gebeuren dat het eten soms niet tegelijk wordt geserveerd, waardoor ik al aan het dessert zit en mijn vriend nog met zijn saté bezig is. Maar dat liever dan een chagrijnige serveerder waarvan het afdruipt dat hij geen zin heeft om jou te helpen.

De tafels worden schoon gemaakt, het eten smaakte goed en bij afscheid krijg ik weer een dikke glimlach. Ja met de gastvrijheid in de Balinese horeca zit het wel goed.      

Djina is een digital nomad, houdt van yoga, lekker eten en schrijft vrijwillig voor diverse blogs waaronder dr-discount.nl en voor haar eigen blog strech.nl


Wil jij ook een keer een gastblog schrijven voor waarisdegastvrijheid.nl? Neem dan gerust contact met mij op. 

#gastvrijheid #2
 

Het is inmiddels drie maanden geleden dat ik startte met hashtag gastvrijheid. Inmiddels zijn we drie maanden verder en is het tijd voor de tweede editie van hashtag gastvrijheid. De afgelopen maanden heb ik de hashtag uiteraard in de gaten gehouden en de leukste berichten wil ik met jou delen.

#gastvrijheid #horeca

Een foto die is geplaatst door Luc Rinkens (@lucrinkens) op 3 Nov 2015 om 12:28 PST

Gastvrijheid heeft geen kosten
Aardig zijn en een beetje lachen. Het kost helemaal niks. Je zou dus eigenlijk verwachten dat iedere horecazaak hier volop gebruik van maakt, maar jij en ik weten beide dat dit helaas niet altijd zo is. En als Nederlanders, zou je toch verwachten dat als het gratis is, dat wij er toch graag gebruik van maken. ;-)

Maastricht Awards 🔴⚪️ #byflow #bisschopsmolen #cafelocal #awards #gastvrijheid #madeinmaastricht #beststarter #maastricht

Een foto die is geplaatst door Françoise Oostwegel (@francoiseoostwegel) op 17 Nov 2015 om 1:06 PST

Gastvrijheid challenge
Deventer, Breda, ik heb al vaker geschreven over steden waar ze de gastvrijheid bij ondernemers willen stimuleren. Inmiddels is Maastricht hier ook mee gestart en zij hebben hun eigen 'Maastricht Awards'. Goed om te zien toch dat gastvrijheid steeds meer aandacht krijgt?

Beste #moedernatuur ..bedankt voor de #gastvrijheid op 1 van uw mooiste ruimtes! 😇 #norway #bergen #hiking #hauggjelsvarden #camping #on #top #sunrise #diner #stars #sunset

Een foto die is geplaatst door Dennis Wander (@dwander76) op 18 Okt 2015 om 10:43 PDT

Moeder natuur
Ik zag deze foto en ik vond het zo origineel om moeder natuur te bedanken voor haar gastvrijheid.

Op weg naar de gipspolie, zoonlief vond taxiritje @HagaZiekenhuis super en clowns kwamen zelfs langs. #gastvrijheid. pic.twitter.com/ibVTEVO9cz

— Sandra van Vianen (@SandravanVianen) 9 november 2015

Gastvrijheid in de zorg
Ik ben blij dat ik niet vaak in ziekenhuizen kom, maar deze tweet vind ik een mooi voorbeeld van een groei in de gastvrijheid van de zorg.

Ja, ik wist niet wat je graag eet of drinkt dus dan heb ik maar de hele winkel leeggekocht 😂 #gastvrijheid

— Idis (@DeNaaier) 6 oktober 2015

Deze tweet vond ik erg komisch en een leuke om mee af te sluiten. De komende drie maanden hou ik de hashtag: #gastvrijheid weer in de gaten en wie weet staat in de volgende editie wel een tweet of foto van jou. Laat gerust hieronder een reactie achter wat jij van deze berichten vindt.

Ik voelde mij deze week even zo stom. Misschien heb jij het ook wel eens gehad, maar ik heb dus het verkeerde besteld. Momenteel heb ik namelijk al een tijd als telefoon een Samsung Galaxy S4. Ik vertel je vast niets nieuws als je merkt dat na 1 jaar je telefoon wat trager wordt, dus ik besloot om een nieuwe batterij te bestellen.

Ik bestelde de batterij op gsmpunt.nl, maar in alle haast heb ik een batterij besteld voor de verkeerde telefoon. Het feit dat ik het verkeerd had besteld vond ik natuurlijk al vervelend, maar de gedachten aan omruilen en al dat gedoe vind ik altijd nog bijna vervelender. Ik koop namelijk regelmatig kleding of andere producten online, maar over het algemeen is het toch gedoe om het te ruilen.

Nadat ik een email had gestuurd naar de klantenservice en mijn stommiteit had uitgelegd, hadden zij hier meteen begrip voor en kon het omgeruild worden. Geen lastig gedoe met 100 e-mails heen en weer, maar de klantenservice was meteen zo vriendelijk dat ik het gemakkelijk kon ruilen.

In mijn e-mails heb ik altijd in de handtekening staan dat ik blogger ben en een link naar mijn website. Zo is er mij ook meteen aangeboden of ik het leuk vond om eventueel twee vouchers van € 15,- weg te geven aan mijn lezers. Uiteraard, leuk! Het is tenslotte een handige website waar je van alles kunt kopen van hoesjes tot opladers. Dus bij deze:

Win één van de twee vouchers van € 15 voor gsmpunt.nl:
Deze actie is inmiddels gestopt!

De winnaars zijn:
- Rolf de Goede
- Iris ter Beek
€